Troska Ojców Soboru Watykańskiego II o biblistykę katolicką

Abstrakt

Artykuł ukazuje znaczny rozwój myślenia teologicznego i biblijnego na przestrzeni od początku XX wieku aż do zakończenia obrad Soboru Watykańskiego II. Zaistniałe napięcia pomiędzy naukami przyrodniczymi a biblistyką, a następnie pomiędzy naukami historycznymi a kwestią prawdy historycznej zawartej w Biblii stały się powodem licznych sporów i trudności, z którymi teologowie katoliccy nie umieli sobie poradzić. Dodatkowo trudności stawały się jeszcze bardziej nabrzmiałe z powodu zbyt daleko idących wniosków wyciąganych przez egzegetów protestanckich, stwierdzających między innymi, że na podstawie Ewangelii nic więcej nie można powiedzieć o Jezusie historycznym jak tylko tyle, że istniał (R. Bultmann). Bardzo systematyczna i wytrwała praca Ojców Soboru doprowadziła do sformułowania Konstytucji Dogmatycznej o Objawieniu Bożym Dei Verbum. Dokument ten przede wszystkim ukazał, na czym polega Boże Objawienie, a także otworzył szeroko drzwi dla wszelkich naukowych badań prowadzonych przez biblistów i teologów katolickich.