Występowanie i znaczenie terminu „róg” w Biblii
DOI:
https://doi.org/10.21906/rbl.3688Słowa kluczowe:
oliwa, ołtarz, róg, szofar, zbawienieAbstrakt
„Róg” w Piśmie Świętym w dosłownym sensie oznacza róg zwierzęcia i wyraża jego siłę i moc. Tym samym terminem w Starym Testamencie określa się rogi ołtarza całopaleń i ołtarza kadzenia symbolizujące obecność Boga, u którego azyl może znaleźć nawet zabójca, i uchwyciwszy się rogów ołtarza – uzyskać ułaskawienie. Niektóre teksty używają terminu „róg” w znaczeniu naczynia na oliwę służącą do namaszczenia ludzi wybranych do pełnienia ważnych funkcji w Izraelu. Osoba namaszczona stawała się pomazańcem Pańskim. Mogła wtedy spełniać funkcję króla, kapłana lub proroka. Funkcje te wypełniała w imieniu Boga Jahwe. „Róg” może oznaczać też wkroczenie wielkiej Bożej mocy. Tak było w przypadku zdobywania Jerycha, gdy naród głośno zakrzyknął, a kapłani zagrali na rogach. Opis zdobycia murów Jerycha ma znaczenie teologiczne. Boża moc sprawiła rozsypanie się murów warownego miasta. Obraz procesji i dęcia w rogi został sformułowany przez redaktora kapłańskiego i podkreśla znaczenie kultyczne opisanych obrzędów. Istotne znaczenie posiada użycie terminu „róg” w pieśni Anny w 1 Sm 2, 1. 10. Tworzy on inkluzję obejmującą ten kantyk. Na początku pieśni słowa „róg mój” można odczytać w znaczeniu męskiego potomka Anny – Samuela, zaś na końcu jest mowa o „rogu mesjasza”. To właśnie Samuel namaścił Dawida na króla, którego potomkiem w sensie prorockim będzie obiecany Mesjasz. Zachariasz opowiada o Nim przy obrzezaniu Jana Chrzciciela. Wciąż otwartą kwestią pozostaje tłumaczenie wyrażenia κέρας σωτηρίας. Czy przekładać je dosłownie jako „róg zbawienia”, czy raczej jako „moc zbawczą”? Wydaje się, że dosłowne tłumaczenie jest bogatsze w treść i daje głębsze zrozumienie przekazywanych prawd. W literaturze apokaliptycznej termin „róg” symbolizuje różne złe moce, które występują przeciwko Bogu i człowiekowi. Niektóre wystąpienia terminu „róg” symbolizują walkę władców ziemskich z ludem Bożym, a nawet z samym Bogiem. Apokaliptyka jednak pokazuje, że w końcowej walce zawsze zwycięża Bóg, który przewyższa swą mocą siły zła.
Bibliografia
Albright, W. F., & Cornelius, F. (1956). Die Religion Israels im Lichte der archäologischen Ausgrabungen. Ernst Reinhardt Verlag.
Auld, A. G. (2011). I & II Samuel. A commentary. Westminster John Knox Press.
Borowski, W. (1983). Psalmy. Komentarz biblijno-ascetyczny. Wydawnictwo Karmelitów Bosych.
Botterweck, G. J., & Ringgren, E. (Eds.). (2004). Theological dictionary of the Old Testament. Volume 13: Qôs-raqîa’. William B. Eerdmans Publishing Company.
Brzegowy, T. (2010). Księga Izajasza. Cz. 1: Rozdziały 1–12. Edycja Świętego Pawła.
Eißfeldt, O. (1956). Einleitung in das Alte Testament: Unter Einschluss der Apokryphen und Pseudepigraphen sowie der apokryphen- und pseudepigraphenartigen Qumrān-Schriften. Mohr.
Galling, K. (1925). Der Altar in den Kulturen des alten Orients. Karl Curtius.
Gressmann, H. (1908). Die Ausgrabungen in Palästina und das Alte Testament. Mohr.
Jankowski, A. (Ed.). (1959). Apokalipsa świętego Jana. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz. Pallotinum.
Kobielus, S. (2002). Bestiarium chrześcijańskie. Zwierzęta w symbolice i interpretacji. Starożytność i średniowiecze. Pax.
Köhler, L., Baumgartner, W., & Stamm, J. J. (2008). Wielki słownik hebrajsko-polski i aramejsko-polski Starego Testamentu. T. 1: Słownik hebrajsko-polski A-’ (P. Dec, Ed.). Oficyna Wydawnicza Vocatio.
Kraus, H.-J. (1958). Biblischer Kommentar, Altes Testament. XV.1: Psalmen. Neukirchener Verlag.
Łach, J. (1961). Pieśń Anny, matki Samuela (I Sm 2, 1–10). Ruch Biblijny i Liturgiczny, 14(3–4), 104–109. https://doi.org/10.21906/rbl.2815
Łach, J. (Ed.). (1973). Księgi Samuela. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz, ekskursy. Pallottinum.
Łach, J. B. (Ed.). (2007). Księgi 1–2 Królów. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz, ekskursy. Pallottinum.
Łach, S. (Ed.). (1962). Księga Rodzaju. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz. Pallottinum.
Lemański, J. (2008). Księga Wyjścia. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz. Edycja Świętego Pawła.
Meer, M. N. V. D. (2009). “Sound The Trumpet!” Redaction And Reception Of Joshua 6:2–25. In J. T. A. G. M. van Ruiten & C. de Vos (Eds.), The Land of Israel in Bible, History, and Theology (pp. 19–43). Brill. https://doi.org/10.1163/ej.9789004175150.i-474.13
Mickiewicz, F. (2011). Ewangelia według św. Łukasza. Cz. 1: Rozdziały 1-11. Edycja Świętego Pawła.
Nelson, R. D. (2002). Deuteronomy. A commentary (1st ed.). Westminster John Knox Press.
Parchem, M. (2008). Księga Daniela. Wstęp, przekład z oryginału, komentarz. Edycja Świętego Pawła.
Schwarzenbach, A. W. (1954). Die geographische Terminologie im Hebräischen des Alten Testamentes. Brill.
Tronina, A. (2006). Księga Kapłańska. Edycja Świętego Pawła.
Vanni, U. (2009). Apocalisse: Libro della Rivelazione. Esegesi biblico-teologica e implicazioni pastorali. EDB.
Vaux, R. de. (2004). Instytucje Starego Testamentu (T. Brzegowy, Trans.). Pallottinum.
Würthwein, E. (1977). Das erste Buch der Könige. Kapitel 1-16. Vandenhoeck & Ruprecht.
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Copyright (c) 2021 Roman Bogacz
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:
- Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
- Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
- Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.