Kryteria i sposoby wykorzystania humoru w przepowiadaniu

Autor

  • Henryk Sławiński Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

DOI:

https://doi.org/10.21906/rbl.261

Słowa kluczowe:

humor, preaching, sermon, homily

Abstrakt

Humor jest pozytywnym elementem ludzkiego życia, który warto pielęgnować i rozwijać. Jest dla niego miejsce także w przepowiadaniu słowa Bożego, o ile spełnia on odpowiednie kryteria. Są nimi: podporządkowanie tematowi homilii czy kazania, zgodność z właściwą interpretacją Pisma Świętego, świeżość, stosowność, uszanowanie audytorium i oszczędne stosowanie. Humor może być wykorzystany w przepowiadaniu na różne sposoby: już w samym zwrocie do adresatów czy w końcowej parenezie homilii bądź kazania. Można więc przepowiadać z humorem, o ile jest on odpowiedni do przekazu słowa Bożego.

Bibliografia

Anzulewicz, H., & Maryniarczyk, A. (Eds.). (2003). Powszechna encyklopedia filozofii. 4: Go-Iq. Lublin: Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu.

Arbuckle, G. A. (2008). Laughing with God: humor, culture, and transformation. Collegeville: Liturgical Press.

Burghardt, W. J. (1987). Preaching. The art and the craft. New York: Paulist Press.

Chmielewski, M. (Ed.). (2002). Leksykon duchowości katolickiej. Lublin; Kraków: Wydawnictwo M.

Gajda, S., & Brzozowska, D. (Eds.). (2000). Świat humoru. Opole: Uniwersytet Opolski. Instytut Filologii Polskiej.

Homerski, J., & Szlaga, J. B. (Eds.). (1986). Wstęp ogólny do Pisma Świętego. Poznań; Warszawa: Pallottinum.

Kazania księdza Piotra. (n.d.). Retrieved January 30, 2018, from http://www.kazaniaksiedzapiotra.pl

Kucharska, E., & Przyczyna, W. (2000). Czy podczas kazania jest miejsce na (u)śmiech. Współczesna Ambona, 28 (2), 184–189.

Landmann, S. (1999). Śmiech po żydowsku czyli Wczorajszy i dzisiejszy świat w dowcipach i dykteryjkach żydowskich. (R. Stiller, Trans.). Gdynia: Wydawnictwo Uraeus.

O’Collins, G., & Farrugia, E. G. (2002). Leksykon pojęć teologicznych i kościelnych z indeksem angielsko-polskim. (J. Ożóg & B. Żak, Trans.) (2nd ed.). Kraków: Wydawnictwo WAM.

Ostafiński, W. (2012). Księdza Tischnera mocowanie się ze słowem. Wokół Kazań starosądeckich. Polonia Sacra, 16 (1), 227–250. https://doi.org/10.15633/ps.544

Pawlukiewicz, P. (2016, June 18). Kazania księdza Piotra. Retrieved January 30, 2018, from http://www.kazaniaksiedzapiotra.pl

Przyczyna, W. (Ed.). (2011). Humor z ambony. Kraków: Wydawnictwo M.

Sławiński, H. (2008). Głosimy Chrystusa Ukrzyżowanego. Homilie na rok B. Kraków: Wydawnictwo WAM.

Sławiński, H. (2009). Chrystus objawił miłosiernego Boga. Homilie na rok C. Kraków: Wydawnictwo WAM.

Sławiński, H. (2015). Słowo na niedzielę. Rok liturgiczny C. Kraków: Wydawnictwo Salwator.

Słownik języka polskiego. (1997). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Sodi, M., Triacca, A. M., & Piovanelli, S. (Eds.). (1998). Dizionario di omiletica. Torino; Bergamo: Elledici; Velar.

Surdykowski, J. (2006). Wołanie o sens. Warszawa: Prószyński i S-ka.

Telushkin, J. (2010). Humor żydowski. Co najlepsze dowcipy i facecje żydowskie mowią o Żydach? (E. Westwalewicz-Mogilska, Trans.). Warszawa: Bellona.

Węgrzyniak, W. (2001). Listy z Niebieskiej Ameryki. Kazania i refleksje ruczajowskiego czasu. Kraków: Format.

Willimon, W. H., & Lischer, R. (Eds.). (1995). Concise encyclopedia of preaching (1st ed.). Louisville, Ky.: Westminster John Knox Press.

Opublikowane

2017-12-31

Jak cytować

Sławiński, H. (2017). Kryteria i sposoby wykorzystania humoru w przepowiadaniu. Ruch Biblijny I Liturgiczny, 70(4), 293–308. https://doi.org/10.21906/rbl.261

Numer

Tom 70 Nr 4 (2017)

Dział

Artykuły

Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:

  1. Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
  2. Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie  (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
  3. Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.