Odnowa liturgii ambrozjańskiej i hiszpańsko-mozarabskiej po Soborze Watykańskim II

Autor

  • Tomasz Bać Wyższe Seminarium Duchowne w Rzeszowie

DOI:

https://doi.org/10.21906/rbl.66

Słowa kluczowe:

Liturgia ambrozjańska, ryt ambrozjański, liturgia mozarabska, ryt mozarabski, reforma liturgiczna, odnowa liturgiczna, Sobór Watykański II

Abstrakt

Reforma liturgii katolickiej po Soborze Watykańskim II odnosiła się przede wszystkim do obrządku rzymskiego, ale odnowy wymagały także dwie pozostałe tradycje liturgiczne Kościoła zachodniego: obrządek ambrozjański w Mediolanie i obrządek mozarabski w Toledo. Odnowa rzymskich ksiąg liturgicznych stała się wzorem dla reformy ksiąg ambrozjańskich: mszału, lekcjonarza, liturgii godzin oraz rytuałów niektórych sakramentów. Odnowione mozarabskie księgi liturgiczne: mszał i lekcjonarz (Liber Commicus) zostały natomiast opublikowane między rokiem 1991 a 1995. Posoborowa reforma rytu ambrozjańskiego i mozarabskiego dokonana w ciągu ostatnich czterdziestu lat jest świadectwem tego, że liturgia należy do najważniejszych fundamentów tożsamości Kościoła lokalnego.

Opublikowane

2013-09-30

Jak cytować

Bać, T. (2013). Odnowa liturgii ambrozjańskiej i hiszpańsko-mozarabskiej po Soborze Watykańskim II. Ruch Biblijny I Liturgiczny, 66(3), 197–216. https://doi.org/10.21906/rbl.66

Numer

Dział

Artykuły