Rzymska liturgia stacyjna

Abstrakt

Rzymska liturgia stacyjna była szczególnym sposobem służby Bożej, która miała miejsce w tym mieście od starożytności do początków XIV wieku. Cechowały ją 4 elementy. Po pierwsze była zawsze celebrowana pod przewodnictwem papieża lub jego reprezentanta. Była także liturgią mobilną odprawianą w różnych bazylikach i kościołach Rzymu. Po trzecie wybór kościoła zależał od święta, okresu liturgicznego czy wspomnienia, które przypadało w danym dniu. I w końcu stanowi centralną uroczystością liturgiczną dnia, której podporządkowane były wszystkie inne czynności duszpasterskie. Szczytowym osiągnięciem tego systemu było przeżywanie w jego rytmie wielkiego postu. W ten sposób Kościół rzymski manifestował swoją jedność. Stacja polegała zwykle na odprawieniu przez papieża uroczystej mszy świętej w stacyjnym kościele dla całego miasta. Jednak w niektóre dni papież udawał się do innego kościoła, nazywanego collecta, z którego ruszała procesja do stacyjnego kościoła.