Współczesna architektura sakralna Kościoła katolickiego – przestrzeń Eucharystii w środowisku kulturowym

Autor

DOI:

https://doi.org/10.21906/rbl.3605

Słowa kluczowe:

architektura sakralna, środowisko kulturowe, eucharystia

Abstrakt

Fenomen architektury sakralnej Kościoła katolickiego wynika z jej integralnego wkomponowania w ewoluujący kontekst kulturowy. Postulaty Soboru Watykańskiego II dotyczące budowli sakralnych akcentują ich „otwarcie” na wymiar społeczny środowiska, w jakim są sytuowane. Takie ujęcie reguł odnoszących się do twórczości w zakresie architektury sakralnej tłumaczy brak uzasadnienia dla tworzenia arbitralnego wzorca – ideału – kanonu kościoła katolickiego. Różnorodność architektury współczesnych zespołów sakralnych w Europie Zachodniej, Skandynawii i Stanach Zjednoczonych odzwierciedla odmienności założeń ideowo-funkcjonalnych, które odpowiadają potrzebom, aspiracjom i możliwościom budujących je lokalnych społeczności. Analogiczne zakresy uwarunkowań decydują o specyfice architektury kościołów katolickich w Polsce. Prymat kryteriów liturgicznych i społecznych nad kryteriami formalno-stylistycznymi w kształtowaniu architektury sakralnej jest źródłem inspiracji w poszukiwaniu nowych koncepcji „kościołów naszych czasów”.

Biogram autora

Jan Rabiej, Politechnika Śląska

Prof. dr hab. inż. arch. Jan Rabiej, pracownik naukowo-dydaktyczny Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach, kierownik Katedry Teorii, Projektowania i Historii Architektury. Prace projektowo-twórcze realizuje w ramach autorskiej pracowni Atelier 8. Zainteresowania autora wytycza postrzeganie architektury jako fenomenu kulturowego, który łączy właściwości dzieła techniki z walorami dzieła sztuki. Przedmiot opracowań teoretycznych ma bezpośredni związek z jego pracami projektowo-twórczymi. Autor około 50 samodzielnych publikacji naukowych, projektant 12 zrealizowanych obiektów architektonicznych (zespoły sakralne, zespoły mieszkalne, budynki biurowe, zakłady produkcyjne), ponad 30 wnętrz architektonicznych, kilkudziesięciu projektów witraży, kompozycji malarskich i rzeźbiarskich.

Bibliografia

Dahinden, J. (1978). Kirchenbau – Zeichen für was? Kunst Und Kirche, 41.

Hales, E. E. Y., & Życieńska, E. (1968). Papież Jan XXIII i jego rewolucja. Warszawa–Kraków: Biblioteka „Więzi”, Znak.

Meier, R. (1996). Estetyka logiki. Architektura i Biznes, (7–8), 11–13.

Rabiej, J. (2004). Tradycja i nowoczesność w architekturze kościołów katolickich. Świątynia fenomenem kulturowym. Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej.

Rabiej, J. (2013). Architektura. Sztuka transfiguracji. Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej.

Rosier-Siedlecka, M. E. (1989). Odpowiedź przestrzenna na nowe założenia liturgii i duszpasterstwa. Przegląd nowych kościołów Europy Zachodniej. In N. Cieślińska (Ed.), Sacrum i sztuka (pp. 72–84). Kraków: Wydawnictwo Znak.

Opublikowane

2018-09-30

Jak cytować

Rabiej, J. (2018). Współczesna architektura sakralna Kościoła katolickiego – przestrzeń Eucharystii w środowisku kulturowym. Ruch Biblijny I Liturgiczny, 71(3), 221–236. https://doi.org/10.21906/rbl.3605

Numer

Tom 71 Nr 3 (2018)

Dział

Artykuły

Autorzy publikujący w czasopiśmie udzielają jego wydawcy zgody o następującej treści:

  1. Autor zachowuje autorskie prawa majątkowe do utworu, a jednocześnie udziela wydawcy czasopisma zgody na jego pierwszą publikację w wersji drukowanej i wersji online na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe oraz zgody na wykonywanie opracowań, w tym przekładów.
  2. Autor ma możliwość udzielania zgody niewyłącznej na opublikowanie utworu w wersji, która ukazała się w czasopiśmie  (np. zamieszczenia go w repozytorium instytucjonalnym lub opublikowania w książce), wraz z informacją o jego pierwszej publikacji w czasopiśmie.
  3. Autor może umieścić swój utwór online (np. w repozytorium instytucjonalnym lub na swojej stronie internetowej) jeszcze przed zgłoszeniem utworu do czasopisma.