@article{Roszak_2015, title={„Mysterium” w euchologii hiszpańsko‑mozarabskiej: od epistemologii liturgicznej do eklezjalnej praxis}, volume={68}, url={https://rbl.ptt.net.pl/index.php/RBL/article/view/11}, DOI={10.21906/rbl.11}, abstractNote={<p>Jedną z charakterystycznych cech hiszpańskiej euchologii jest jej akcent położony na misterium poznawane, przekazywane i partycypowane w rycie przez wiarę. Ten trójpodział wyznacza rytm refleksji nad pojęciem tajemnicy w rycie hiszpańsko-mozarabskim, który został przedstawiony w niniejszym artykule. Dlatego przede wszystkim zostało ukazane, że liturgia mozarabska jest ukierunkowana <em>ad consideranda divinis Mysteriis sacramenta</em>. To słowne połączenie terminów <em>mysterium</em> oraz <em>sacramentum</em> jest charakterystyczne dla tego rytu i ustanawia właściwe współrzędne hermeneutyczne dla epistemologii liturgicznej. Te dwa pojęcia nie są jeszcze synonimami, a bardziej wskazują na dwa różne aspekty: zewnętrzny (znak) oraz wewnętrzny (rzeczywistość zbawcza mediatyzowana w rycie). Liturgiczna <em>actio</em> otwiera przestrzeń i czas, aby w widzialnych znakach uczestnik liturgii odkrywał niewidzialną rzeczywistość. Po drugie, dla mozarabów misterium nie wyraża jedynie prawdy o niepoznawalności Boga, lecz wskazuje na Jego trynitarne odsłonięcie, objawienie. Wreszcie, euchologia hiszpańska jest naznaczona troską o adekwatne świętowanie <em>mysteriis solemnitatis</em>, co można tłumaczyć jako łaskę sakramentalną oraz o zachowania <em>odore fragrantia mysterium</em>. Życie chrześcijańskie jawi się w tej perspektywie jako przeżywanie tajemnic, które Bóg zechciał dzielić z człowiekiem. Wprowadza to eklezjalny paradygmat mądrości, który obejmuje liturgię rozumianą jako <em>arcanum Christi</em>.</p>}, number={1}, journal={Ruch Biblijny i Liturgiczny}, author={Roszak, Piotr}, year={2015}, month={mar.}, pages={69–88} }